De eerste dagen
Door: Renske Beerkens
Blijf op de hoogte en volg Renske
18 November 2016 | Fiji, Lautoka
Bula, ( hallo )
Na een ontzettend lange reis van 34 uur ben ik eindelijk aangekomen in Fiji! De vlucht duurde lang en er leek maar geen eind aan te komen. Meteen nadat je het vliegtuig uitstapte voelde je de warmte en benauwdheid. Op het vliegveld stond een bandje te spelen. Tegenover Abu Dhabi en Sydney zag het vliegveld er verwaarloosd uit, de muren waren van hout en op het plafond hing een doek. Het werd me meteen duidelijk dat de mensen in Fiji alles rustig aan doen want het duurde een eeuwigheid voor ze eindelijk mijn paspoort hadden gecontroleerd en ik door kon lopen. Op het vliegveld werd ik opgewacht door iemand van Projects Abroad die mij naar mijn host family zou brengen. Ik ontmoette ook de andere vrijwilliger Louise uit Australië die in hetzelfde gezin zit als ik. Onderweg kregen we wat uitleg over Fiji en wat we de volgende dag zouden doen. Toen ik bij mijn host family aankwam zat het hele huis vol met mensen. Ze vierde de verjaardag van een nichtje van de moeder. Je moet hier je schoenen uit doen voor je naar binnen gaat. In plaats van elkaar een hand te geven geven ze elkaar hier een knuffel en van de oudste zus en oma krijg je ook nog een kus op je wang, De mannen geven je gewoon een hand. Het is hier onbeleefd als je iemands hoofd aanraakt. Het huis is van Barbera ze heeft nog 3 kinderen, Sanny 16, Junior 14 en Sam 2. De huizen verschillen hier van bij elkaar geraapte rotzooi tot huizen van steen. Het is ontzettend mooi hier en overal waar je kijkt zie je kokospalmen. Het is hier 12 uur later dan in Nederland.
Op mijn eerste dag werd ik opgehaald om naar het hoofdkantoor van projects abroad te gaan over uitleg over ongeveer alles. De terugweg pakte we de bus. De bus rijdt een bepaalde route maar stopt letterlijk overal waar jij wilt. Aan de zijkanten van de bus hangt een touw die vast zit aan een bel. Als jij wilt dat de bus stopt trek je aan het touw en de bus stopt. Ook kun je met de minibus gaan. Dat is iets duurder dan de bus maar alsnog goedkoop. De minibus is zoals de naam al zegt klein en volgepropt met mensen. Als je wilt dat de minibus stopt tik je op de zijkant en hij stopt. Ons is aangeraden om altijd de bus te pakken omdat de bestuurders in de minibus vaak chagrijnig zijn en niet heel vriendelijk. Ik kreeg een rondleiding door Lautoka ( het plaatsje waar ik woon ) en werd daarna naar huis gebracht. De mensen eten hier constant en heel veel, alles eten ze hier van het bot. Louise en ik eten eerst en daarna het gezin. De dag dat ik aan kwam heb ik lovo gegeten dat is eten gewikkeld in bladeren en onder de grond gekookt. De hele tafel stond vol met eten. De eerste dag heb ik roti gegeten, dat is een soort van wrap met daarop ei en ui. Vandaag krijg ik typische Fijisch pasta, ik weet niet zo goed waarom het Fijisch is aangezien het veel op onze pasta lijkt.
De tweede dag werd ik opgehaald door mijn contact persoon, Kasa heet ze. Ze legde me uit welke bus ik moet pakken naar de school en hoe ik weer thuis kom. Nog steeds snap ik niet heel veel van hoe de bussen hier werken maar ik ben thuis gekomen :)! De school is erg kleurrijk en er zijn zelfs buitenlokalen. Ik geef les aan kinderen van 4 en 5 jaar. De kinderen dragen een uniform en het verschilt per groep hoe je uniform eruit ziet. De meisjes dragen een jurk en de jongens een broek en blouse. De jongens die wat ouder zijn dragen meestal een rok met een blouse. Toen ik de klas binnen kwam gelopen kwamen de kinderen om me heen staan en begonnen me allemaal dingen te vragen. Ze zaten aan mijn haar en vonden mijn huidskleur erg interessant. Ik moest helpen met uitleggen hoe je letters schrijft en zorgen dat ze lief waren voor elkaar. Ze zijn erg streng om de kinderen discipline te leren en het is normaal hier om een kind na 2 waarschuwingen een corrigerende tik te geven of aan hun oor te trekken. Natuurlijk ben ik niet van plan om dit te doen!
De derde dag begon mijn dag vroeg, om kwart over 7 heb ik de be bus genomen. Mijn dagen zijn kort omdat ik de kleuterklas heb, ik geef les van 8 tot 12 uur. Omdat het bijna vakantie is in Fiji zijn de kinderen erg druk en doen de leraren niks, dus mag ik alles doen. De kinderen vragen veel aandacht en vinden het nog steeds heel interessant dat ik wit ben. Na school ben ik Lautoka in gegaan om te kijken wat er allemaal te doen is. Midden in Lautoka is een ontzettend grote overdekte markt, het was best indrukwekkend om te zien. De mensen zijn hier heel vriendelijk overal op straat wordt je begroet en het is normaal dat je dingen deelt met anderen. Zo zat ik in de bus en een vreemde man kwam naast me zitten en was iets aan het eten, hij vroeg of ik ook wat wilde, een andere keer zat er een vrouw naast me en vroeg of ik ook een slokje drinken wilde. 's Avonds kwamen er een paar mensen om mij en Louise officieel welkom te heten in Fiji. In Fiji heb je een soort kruidendrankje genaamd kava, het smaakt niet echt heel lekker en het ziet eruit als vies water. Als je het drinkt begint vrijwel meteen je tong te tintelen en word je mond deels verdoofd. Ook word je er ligt van in je hoofd.
Gisteren (17 november) begon mijn dag weer vroeg. De kinderen op school oefende hun dansje. Op iedere school hier in Fiji is het normaal dat je je laatste schooldag een soort eindshow hebt voor de ouders. Iedere klas leert een dans en dat voeren ze op voor hun ouders op de eindshow. Op school ontmoeten ik Sara uit Denemarken. Sara is ook een vrijwilliger op dezelfde school als ik. 's Avonds ben ik met Sara en Louise naar Nadi gegaan om wat te eten en naar een bar te gaan. Bij de bar zaten nog wat andere vrijwilligers, 2 uit Duitsland en 2 uit Frankrijk.
Ik moet nog erg wennen aan de temperatuur en de manier van leven hier. Ook is het tijdsverschil nog erg raar maar hopelijk ben ik er zo aan gewend. Bij jullie begint de avond, hier de dag en is het al 18 november!
Na een ontzettend lange reis van 34 uur ben ik eindelijk aangekomen in Fiji! De vlucht duurde lang en er leek maar geen eind aan te komen. Meteen nadat je het vliegtuig uitstapte voelde je de warmte en benauwdheid. Op het vliegveld stond een bandje te spelen. Tegenover Abu Dhabi en Sydney zag het vliegveld er verwaarloosd uit, de muren waren van hout en op het plafond hing een doek. Het werd me meteen duidelijk dat de mensen in Fiji alles rustig aan doen want het duurde een eeuwigheid voor ze eindelijk mijn paspoort hadden gecontroleerd en ik door kon lopen. Op het vliegveld werd ik opgewacht door iemand van Projects Abroad die mij naar mijn host family zou brengen. Ik ontmoette ook de andere vrijwilliger Louise uit Australië die in hetzelfde gezin zit als ik. Onderweg kregen we wat uitleg over Fiji en wat we de volgende dag zouden doen. Toen ik bij mijn host family aankwam zat het hele huis vol met mensen. Ze vierde de verjaardag van een nichtje van de moeder. Je moet hier je schoenen uit doen voor je naar binnen gaat. In plaats van elkaar een hand te geven geven ze elkaar hier een knuffel en van de oudste zus en oma krijg je ook nog een kus op je wang, De mannen geven je gewoon een hand. Het is hier onbeleefd als je iemands hoofd aanraakt. Het huis is van Barbera ze heeft nog 3 kinderen, Sanny 16, Junior 14 en Sam 2. De huizen verschillen hier van bij elkaar geraapte rotzooi tot huizen van steen. Het is ontzettend mooi hier en overal waar je kijkt zie je kokospalmen. Het is hier 12 uur later dan in Nederland.
Op mijn eerste dag werd ik opgehaald om naar het hoofdkantoor van projects abroad te gaan over uitleg over ongeveer alles. De terugweg pakte we de bus. De bus rijdt een bepaalde route maar stopt letterlijk overal waar jij wilt. Aan de zijkanten van de bus hangt een touw die vast zit aan een bel. Als jij wilt dat de bus stopt trek je aan het touw en de bus stopt. Ook kun je met de minibus gaan. Dat is iets duurder dan de bus maar alsnog goedkoop. De minibus is zoals de naam al zegt klein en volgepropt met mensen. Als je wilt dat de minibus stopt tik je op de zijkant en hij stopt. Ons is aangeraden om altijd de bus te pakken omdat de bestuurders in de minibus vaak chagrijnig zijn en niet heel vriendelijk. Ik kreeg een rondleiding door Lautoka ( het plaatsje waar ik woon ) en werd daarna naar huis gebracht. De mensen eten hier constant en heel veel, alles eten ze hier van het bot. Louise en ik eten eerst en daarna het gezin. De dag dat ik aan kwam heb ik lovo gegeten dat is eten gewikkeld in bladeren en onder de grond gekookt. De hele tafel stond vol met eten. De eerste dag heb ik roti gegeten, dat is een soort van wrap met daarop ei en ui. Vandaag krijg ik typische Fijisch pasta, ik weet niet zo goed waarom het Fijisch is aangezien het veel op onze pasta lijkt.
De tweede dag werd ik opgehaald door mijn contact persoon, Kasa heet ze. Ze legde me uit welke bus ik moet pakken naar de school en hoe ik weer thuis kom. Nog steeds snap ik niet heel veel van hoe de bussen hier werken maar ik ben thuis gekomen :)! De school is erg kleurrijk en er zijn zelfs buitenlokalen. Ik geef les aan kinderen van 4 en 5 jaar. De kinderen dragen een uniform en het verschilt per groep hoe je uniform eruit ziet. De meisjes dragen een jurk en de jongens een broek en blouse. De jongens die wat ouder zijn dragen meestal een rok met een blouse. Toen ik de klas binnen kwam gelopen kwamen de kinderen om me heen staan en begonnen me allemaal dingen te vragen. Ze zaten aan mijn haar en vonden mijn huidskleur erg interessant. Ik moest helpen met uitleggen hoe je letters schrijft en zorgen dat ze lief waren voor elkaar. Ze zijn erg streng om de kinderen discipline te leren en het is normaal hier om een kind na 2 waarschuwingen een corrigerende tik te geven of aan hun oor te trekken. Natuurlijk ben ik niet van plan om dit te doen!
De derde dag begon mijn dag vroeg, om kwart over 7 heb ik de be bus genomen. Mijn dagen zijn kort omdat ik de kleuterklas heb, ik geef les van 8 tot 12 uur. Omdat het bijna vakantie is in Fiji zijn de kinderen erg druk en doen de leraren niks, dus mag ik alles doen. De kinderen vragen veel aandacht en vinden het nog steeds heel interessant dat ik wit ben. Na school ben ik Lautoka in gegaan om te kijken wat er allemaal te doen is. Midden in Lautoka is een ontzettend grote overdekte markt, het was best indrukwekkend om te zien. De mensen zijn hier heel vriendelijk overal op straat wordt je begroet en het is normaal dat je dingen deelt met anderen. Zo zat ik in de bus en een vreemde man kwam naast me zitten en was iets aan het eten, hij vroeg of ik ook wat wilde, een andere keer zat er een vrouw naast me en vroeg of ik ook een slokje drinken wilde. 's Avonds kwamen er een paar mensen om mij en Louise officieel welkom te heten in Fiji. In Fiji heb je een soort kruidendrankje genaamd kava, het smaakt niet echt heel lekker en het ziet eruit als vies water. Als je het drinkt begint vrijwel meteen je tong te tintelen en word je mond deels verdoofd. Ook word je er ligt van in je hoofd.
Gisteren (17 november) begon mijn dag weer vroeg. De kinderen op school oefende hun dansje. Op iedere school hier in Fiji is het normaal dat je je laatste schooldag een soort eindshow hebt voor de ouders. Iedere klas leert een dans en dat voeren ze op voor hun ouders op de eindshow. Op school ontmoeten ik Sara uit Denemarken. Sara is ook een vrijwilliger op dezelfde school als ik. 's Avonds ben ik met Sara en Louise naar Nadi gegaan om wat te eten en naar een bar te gaan. Bij de bar zaten nog wat andere vrijwilligers, 2 uit Duitsland en 2 uit Frankrijk.
Ik moet nog erg wennen aan de temperatuur en de manier van leven hier. Ook is het tijdsverschil nog erg raar maar hopelijk ben ik er zo aan gewend. Bij jullie begint de avond, hier de dag en is het al 18 november!
-
17 November 2016 - 19:08
Rini:
Renske wat een geweldig mooi verhaal om te lezen. Leuk om jou te kunnen volgen op deze manier. Een hele onderneming maar wat een ervaring, nu al!
Veel plezier en ik kijk nu al uit naar je volgende verslag.
Lieve groetjes,
Rini -
17 November 2016 - 19:16
Jan Van Dongen:
Hallo Renske, Leuk om jouw blog te lezen en te horen hoe het jou vergaat op de Fiji eilanden.Hoe het leven op Fiji is ,is intersant om te horen! Zo te horen moet nog wennen aan het klimaat,veel succes!! -
17 November 2016 - 19:27
Resy Hanen:
Renske,
Mooi om te lezen. De wereld kan anders zijn dan in Nederland. Het is een mooie ervaring. Je schrijft dat je schoenen uit moet doen in huis. Dat doen ze in Finland ook.
Ga je volgen gewoon leuk.
Heel veel plezier.
Groetjes,
Resy -
17 November 2016 - 20:27
Luuk En Liz:
Ha Renske,
Mama zegt dat je een heel mooi verhaal hebt geschreven.
Wat zul jij een ervaringen op doen!
Maar we vinden het wel jammer dat je nu niet soms op kunt komen passen.
Heel erg veel plezier gewenst.
En we houden je via deze weg zeker in de gaten.
Dikke knuffel van ons.
En heel veel lieve groetjes van papa en mama -
17 November 2016 - 20:36
Marianne:
Hey Renske,'
Mooi om je te volgen en een indrukwekkend begin! Interessant verslag en zo leren wij een beetje van de cultuur in Fiji, dank je wel. Heel veel succes en plezier,
knoevel
Marianne -
18 November 2016 - 19:02
Loes:
Hoi Renske,
Klinkt als een goed begin!
Geniet van alle bijzondere ervaringen.
Liefs -
20 November 2016 - 20:00
Henny:
Hoi Renske,
Wat leuk om je blog te lezen en zo te mee te krijgen wat je allemaal mee maakt. Geniet van alles en veel plezier.
Gr. Henny -
19 December 2016 - 08:43
Ruud :
Dag Renske,
Wat leuk om dit alles te lezen. Ik hoop dat het je heel goed gaat daar. Fijne kerstdagen daar op het eiland!
Groet, Ruud
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
